อุตสาหกรรมอากาศยานไร้คนขับกับการดำเนินการในพื้นที่เขตนวัตกรรมระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก

Abstract

เทคโนโลยีอากาศยานไร้คนขับนับเป็นหนึ่งในเทคโนโลยีสร้างความพลิกผัน (Disruptive Technology) ที่มีการพัฒนาให้มีความเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และมีการประยุกต์ใช้งานที่หลากหลายยิ่งขึ้นทั้งในภาคความมั่นคงและภาคพลเรือน ด้วยปัจจัยหลายประการทั้งคุณลักษณะ องค์ประกอบ ขีดความสามารถที่หลากหลายซึ่งสามารถปรับแต่งได้ตามความต้องการ ประสิทธิภาพ ประสิทธิผล และความคุ้มค่าในการใช้งาน ส่งผลให้เทคโนโลยีอากาศยานไร้คนขับทวีความนิยมยิ่งขึ้นและเป็นที่ต้องการทั้งในตลาดเทคโนโลยีทั่วไปและตลาดเทคโนโลยีป้องกันประเทศ อุตสาหกรรมอากาศยานไร้คนขับของโลกจึงเกิดการขยายตัวอย่างรวดเร็ว แม้กระนั้น อุตสาหกรรมอากาศยานไร้คนขับในประเทศไทยถือได้ว่าเป็นอุตสาหกรรมเกิดใหม่ โดยผู้ประกอบการที่มีขีดความสามารถในการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีอากาศยานไร้คนขับยังมีจำนวนจำกัด ประเทศไทยยังคงพึ่งพาการนำเข้าระบบอากาศยานไร้คนขับจากต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ โดยที่ผู้ประกอบการส่วนหนึ่งพยายามมุ่งเป้าไปที่การพัฒนาขีดความสามารถในการประกอบรวม นอกจากนี้ ขีดความสามารถในการซ่อมบำรุงรักษาอากาศยานไร้คนขับอย่างมีมาตรฐานก็ยังคงมีความจำกัดเฉกเช่นเดียวกัน